به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند نام و خداوند جای خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردون سپهر فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست نگارنده بر شده پیکرست

به بینندگان آفریننده را نبینی مرنجان دو بیننده را

نیابد بدو نیز اندیشه راه که برتر از نام و از جایگاه

سخن هر زین گوهران بگذرد نیابد بدو راه جان و خرد

خرد گر سخن برگزیند همی همان را گزیند که بیند همی

ستودن نداند کس او را چو هست میان بندگی را ببایدت بست

خرد را و جان را همی سنجد اوی در اندیشهء سخته کی گنجد او

بدین آلت رای و جان و زبان ستود آفریننده را کی توان

به هستیش باید که خستو شوی ز گفتار بی کار یکسو شوی

پرستنده باشی و جوینده راه به ژرفی به فرمانش کردن نگاه

توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود

از پرده برتر سخن گاه نیست ز هستی مر اندیشه را راه نیست